เราวัดความสามารถในการมองเห็นได้อย่างไร? หลักของการวัดความสามารถในการมองเห็น (Principle of Visual Acuity Test)      ยึดหลักสำคัญคือ ขนาดของภาพที่ปรากฎที่จอตา (Retinal image size) ขึ้นอยู่กับขนาดของวัตถุ (Object size) และระยะห่างจากลูกตา (distance) ซึ่งมีผู้ประดิษฐ์แบบวัดสายตาขึ้นโดยอาศัยหลักการดังกล่าวเป็นแผ่นป้ายมาตรฐานที่นิยมใช้กันคือ แผ่นป้ายสเนลเลน (snellen chart) ซึ่งประกอบด้วยตัวเลขขนาดต่างๆ      นอกจากนั้นยังมี reduced snellen charts หรือเรียกกันทั่วไปว่า Near cards ซึ่งใช้วัดสายตาในระยะใกล้ (near vision) โดยให้ผู้เข้าวัดสายตาถือแผ่น near cards อ่านในระยะห่าง 14 นิ้ว นิยมใช้วัดสายตาสำหรับผู้ที่เริ่มมีสายตายาวตามอายุ คือตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไป ซึ่งการวัดสายตานั้น จะต้องมีการตรวจวัดสายตาเบื้องต้นก่อนทุกครั้ง ดังนั้นในการเตรียมสถานที่วัดสายตาจะต้องจัดให้มีระยะห่างระหว่างแผ่นป้ายกับผู้เข้ารับการตรวจวัด 20 ฟุต หรือ 6 เมตร    หากอ่านได้ค่า 20/20 ความว่าอย่างไร      20 ตัวแรก หมายถึง ระดับความสามารถที่ผู้เข้ารับการตรวจวัดสามารถอ่านตัวเลขหรือตัวอักษรจากมาตรฐานของ Snellen Chart ได้ครบทุกตัว เมื่ออยู่ห่างจากแผ่นชาร์ทที่ระยะ 20 ฟุต (ตัวเลขนี้มักจะไม่เปลี่ยนแปลง จะเป็นตัวเลข 20 เสมอ)      20 ตัวหลัง หมายถึง ระดับความสามารถที่คนปกติสามารถอ่านตัวเลขหรือตัวอักษรจากมาตรฐานของ Snellen Chart ได้ครบทุกตัว เมื่ออยู่ห่างจากแผ่นชาร์ทที่ระยะ 20 ฟุต (ตัวเลขนี้จะเปลี่ยนแปลงไปตามความสามารถในการมองเห็นของแต่ละคน ยิ่งตัวเลขนี้มีจำนวนมากเท่าไร ก็แสดงว่าระดับความสามารถในการมองเห็นยิ่งไม่ดีเท่านั้น)